“Mijnheer de Boer”, zei de heer Rudelsheim, “voor ons wordt het niet erger van jaar tot jaar, maar van dag tot dag.

Deportatie werd Moord.

Eufemismen genoeg: verplicht vertrek, deportatie, omgekomen, niet meer terug gekomen. Tot op heden is het voor de Kampenaren moeilijk om te spreken van Moord en Roof. Voor mij is het moeilijk te verteren dat deze eufemismen nog steeds worden gebruikt, terwijl inmiddels iedereen weet wat de bedoeling was, daar in het Oosten.

V.w.b. Kampen verwoordde Albert van Dijk de kern van de zaak: Hoe kon het gebeuren dat, onder de door hem genoemde omstandigheden, 34 Joden op 18 november 1942 konden worden gedeporteerd naar hun noodlot.

Albert werd in November 1942 opgepakt vanwege anti Duitse activiteiten, over de Duitse grens gezet, kwam op 1 Januari 1943 terecht in het concentratiekamp Weimar-Buchenwald, vanaf 1 Januari tot 1 Juli 1944 in Mittelbau-Dora en daarna tot het einde van de oorlog in Sachsenhausen.

Aanverwante video's

Kampen c.a. 1922.

Aankomst in Birkenau.

Sonderkommando.

Interview met Oswald Kaduk.

De crematie in de open lucht.

En de overlevenden?

Kamper struikelstenen.

Het antwoord op Birkenau.

Uit het verhaal van ds. W. de Boer:

'Gezegd werd dat ze hadden kunnen onderduiken op ’t Kampereiland.'

Dit gerucht suggereert 'eigen schuld' van de Rudelsheims aan hun lot.

De pas gereformeerd geworden tandarts Polak was wel uitverkoren.

Hij en zijn vrouw overleefden de oorlog wel.

Copyright 2020 The Video Catalog Company - Designed by TemplateMo